Kwiecień- Łżykwiat, jest drugim w kolejności miesiącem w kalendarzu Słowian zaraz po marcu-Brzeźniu.
Rachuba czasu u Słowian była ściśle związana z zajęciami gospodarskimi i zjawiskami przyrodniczymi.
Pory roku wyznaczały kolejne lata, a fazy księżyca kolejne miesiące. Dowodem na to jest to, że dzisiejsze słowo ‚miesiąc’ dawniej oznaczało ono Księżyc. Noce i dnie były liczone na podstawie zmiany oświetlenia w ciągu doby.
Obchody wiosennego święta w dniu 27 kwietnia, w trakcie którego jadący na białym koniu młodzieniec lub dziewczyna odgrywali rolę Jaryły.
Jedna z dziewcząt przebierana była za powyższe bóstwo i sadzana na białym koniu przywiązanym do słupa. Pozostałe panny śpiewały do jej:
Włóczył się Jaryło, Po całym świecie. Rodził żyto w polu, Płodził ludziom dzieci. A gdzie on nogą, Tam żyto kopą. A gdzie on na ziarnie, Tam kłos zakwitnie.
Jaryło, bóg wiosny i wegetacji, uważany za hipostazę Jarowita. Rodził się wraz z końcem zimy i początkiem wiosny, by umrzeć wraz z nadejściem lata i narodzić się ponownie za rok. W ostatnich dniach czerwca urządzany jest symboliczny pogrzeb Jaryły, w trakcie którego symbolizująca go kukła jest rozrywana lub chowana w grobie.
SlavicPuls 